PRINS ALBERT NUUS - Daar's weemoed in sy liedjies, so asof hy nie kan ophou verlang na dit wat verby is, na 'n klompie mense wat vooruit is nie. Dis hoe ek Gert Vlok Nel, digter, liedjieskrywer en swerwer, met sy vertoning Saterdagaand in The Showroom in Prins Albert ervaar het.
Maar Sondagmiddag, toe ek en vriende saam met hom kuier, kom ek nader aan die gelukkige, diep tevrede mens. Die een wat weet wie hy is en waar hy vandaan kom. Wat hom nie doodbekommer oor môre nie, omdat hy weet nóú se geluk bepaal môre se leef.
Oor sy onlangse Facebook-plasing, dat Theuns Jordaan sy Beautiful op Beaufort-Wes "gesteel" en hom selde erkenning gee as die skepper daarvan, vertel Gert hy was laat een aand net gatvol, toe skryf hy dit vir die wêreld om te sien; loop slaap toe. En die volgende oggend, toe sy vriendin die reaksie sien wat soos 'n orkaan woed, maak sy hom wakker met: "Gert, hier's groot k*k."
Wat toe gebeur het, is heeltemal on-Gert. Sy privaatheid is binnegedring. Joernaliste het hom gejag tot op die plaas buite Tulbagh waar hy woon. 'n Slot wat hy aan die werfhek gaan vasknip het, is oopgeknip.
Nou het die stof darem effens loop lê.
Vir my was die onsinnigste ding wat die media kon doen, om lesers te vra om te kies: "Hou jy van Gert se weergawe of Theuns s'n?" Want Saterdagaand, met Gert se vertoning, en Sondag, onder 'n boom in 'n mooi tuin, besef ek: Theuns sou nooit Beautiful kon skryf nie. Daarvoor is die woorde té Gert Vlok Nel.
En waar Gert dit heeltemal pretensieloos sing, net soos hy lag en praat en saam met pelle kuier, het Theuns 'n beat aan 'n bedaarde lied loop sit. Heel mooi, ja, maar on-Gert, on-Beautiful.
Wat al hoe duideliker raak in ons drie uur lange kuier, is dat daar tussen die man op die verhoog die vorige aand en die man wat saam met ons sit en ginnegaap, geen verskil is nie. By Gert Vlok Nel bestaan daar nie iets soos 'n verhoogpersoonlikheid wat myle verwyder is van die man wat staaltjies vertel, lekker lag vir sy eie en vriende se stories nie. Dis een en dieselfde mens.
Op die verhoog het hy vertel van die keer toe hy 'n "roadie" was vir Kris Kristofferson, toe dié die keer in Suid-Afrika kom optree het. Hy wat Gert is het vir hom die pos as die ster se toer-gesel beklink het met 'n brief aan die agent in hoogdrawende Afrikaans, een wat hy met "Hoogagtend die uwe, Gert" afgesluit het.
Onder die boom vat hy die storie verder. Vertel dat die wêreldberoemde maar met drank gesukkel het, dat hy horingoud geword het. Dié ou wat eens die hunk van country was.
Hy vertel van die kuier eenkeer by die natuurkenner Antoinette Pienaar van Beaufort-Wes waar hy was, toe twee verfynde mannetjies tot die gevolgtrekking gekom het dat die lewe maar om geld draai.
"En seks," laat glip 'n bebrilde stywelip tantetjie, wat die hele dag nie 'n woord geuiter het nie. Ek laat Gert die storie twee keer vertel. En elke keer skater hy ewe hard as ek. 'n Goeie storie bly 'n goeie storie.
Sy stories is liedjies sonder note. Sy liedjies is stories mét note. Oor dood-gewone dinge. Hy sien alles raak. Soos "die peristaltiese bewegings wat blokkiesvloere maak".
Daardie nag in 1984 toe Koos gesterf het, "het al die treine gaan staan".
Saterdagaand het hy sy vertoning met dié lied geopen, meer as twaalf minute lank.
Illusieloos, haweloos, droomloos, tyd-loos,
Groupie-loos, draadloos en heeltemal hopeloos.
Jou liedjies was so hartverskeurend skoon
Te skoon te skoon om in te woon
Hulle hoort nie in Afrika of hier êrens nie
Jou liedjies belong eintlik nêrens nie
Sondag besef ek – Koos-in-die-liedjie is Gert-onder-die boom – bullshit-loos en groupie-loos.
ARTIKEL: MARLENE MALAN
'Ons bring jou die nuutste Prins Albert, Klein Karoo nuus'
